Czemu ludzie w ogóle krytykują? Są różne powody. Są osoby, które same wobec siebie są bardzo surowe, najczęściej same miały też takiego rodzica albo rodziców i skupiają się na tym, co jest złe, a nie dobre. Takie oprogramowanie, jest 10 rzeczy dobrze zrobionych, a jedna nie wyszła i taka osoba akurat to uwypukli, zauważy, to właśnie będzie podkreślać albo przeżywać. Najczęściej bywa tak, że to w jaki sposób traktujemy siebie przenosi się też na innych, czyli sobie wysoko stawiamy poprzeczkę i najczęściej swoim najbliższym, mężowi, dzieciom, pracownikom, przyjaciołom stawiamy podobną poprzeczkę. Być może sama jesteś taką osobą, która skupia się na negatywach, odsyłam Cię do odcinka o negatywnych przekonaniach: https://olasuchowiejko.pl/lws-28-radzenie-sobie-z-wewnetrznym-krytykiem-negatywne-przekonania-i-ich-zmiana/ Drugim, głównym powodem, dla którego osoby z naszego otoczenia nas krytykują (albo my same krytykujemy) jest to, że za ich słowami (naszymi słowami) stoi jakaś potrzeba. Ale sposób w jaki wyrażają tą potrzebę jest dla nas niestrawny - być może sama w ten sposób udzielasz krytyki. Bardzo często za krytyką naszych bliskich kryje się po prostu jakaś potrzeba. Ale domagamy się jej w nieumiejętny sposób. W realu bywa tak, że często w danej chwili nie uświadamiamy sobie naszej potrzeby ale za to czujemy emocje, np. ja gotuję, on się spóźnia, więc czuję złość, a w złości to już tylko mogę mu wykrzyczeć w twarz, że jest strasznym ignorantem. Innym powodem krytyki jest próba wywarcia w ten sposób wpływu czy wręcz zmanipulowania danej osoby. Chęć uzyskania lepszych warunków, np. ceny czy dodatkowych zleceń w tej samej cenie, etc. Ciekawym jest też fakt, że nasza krytyka wobec innych jest często wymierzona w to, czego sami nie lubimy u siebie, albo nie potrafimy zrobić. Krytyka może też mieć związek z samooceną. Osądzając innych chwilowo osoby krytykujące czy oceniające innych obniżają swoje własne napięcie wewnętrzne spowodowane brakiem akceptacji dla tej części siebie, która sprawia im kłopot, czy jest dla nich emocjonalnie trudna. Po prostu to co mi samej doskwiera jakoś mnie w oczy kłuje u innych i od razu to zauważam i podkreślam. Jeśli dostajesz więcej krytyki niż inni, to może to być też spowodowane tym, że po prostu podejmujesz więcej działań, zwłaszcza jeśli są to działania publiczne. Jakakolwiek działalność publiczna, czy ludzi pracujących na scenie, czy w sieci np. przy budowaniu biznesu online, siłą rzeczy powoduje, że więcej osób dowiaduje się o twoich działaniach i patrz powyżej - jeśli trafisz na którąś z wyżej wymienionych osób, to taka ocena dostanie ci się częściej niż komuś kto o swojej pracy opowiada tylko najbliższej rodzinie. Z tym po prostu trzeba się liczyć wybierając pewne zawody czy działania. Krytyka też krytyce nie równa. Najogólniej moglibyśmy ją podzielić na konstruktywną i niekonstruktywną. Konstruktywna to taka, która jest podana w sposób do przyjęcia dla rozmówcy, a jej celem jest zmiana, czyli komuś coś przeszkadza w moim zachowaniu albo w relacji ze mną i w sposób otwarty, z dobrymi intencjami chce znaleźć rozwiązanie i otwarcie stawia sprawę, nie atakując mnie personalnie. A niekonstruktywna może brzmieć: „Jesteś głupi”. Niewiele z niej wynika. Powodem, dla którego ludzie często stosują tą drugą jest po pierwsze brak umiejętności zastosowania krytyki konstruktywnej, czyli po prostu nie znajduję odpowiednich słów, a po drugie emocje są zbyt duże, żeby to zrobić spokojnie. Jeśli się rozwijasz i chcesz lepiej komunikować, a ktoś z bliskich Cię krytykuję i wiesz już, że za krytyką stoi potrzeba, to zamiast wyjmować swój miecz możesz zachować się inaczej.…
))
Jaa
))
