این روز را بهانهای قرار دادم تا یک مقاله از آسو معرفی کنم درمورد رویکرد دو کشور اروپایی در مقابل معضل اعتیاد. یکی پرتغال و دیگری ایسلند. با اینکه این روز مخصص شده است به روز بدون دخانیات، اما این فرصت را غنیمت شمردم تا دقایقی به «اعتیاد رفتاری» بیاندیشیم. وقتی درباره یک تهدید صحبت بهمیان میآید همیشه کودکان، نوجوانان و جوانان هستند که ممکن است بیشترین آسیب را متحمل شوند. اگر قرار است مشکلاتی مانند اعتیاد برطرف شود، درستتر شاید این باشد که ما به صورت درازمدت به حلمسئله بیاندیشیم و راه سلامت را برای نسلهای آینده هموار کنیم. علاوه بر این که تلاش میکنیم حالِحاضر را نیز دریابیم. هیچ شکی نیست که برای ایجاد تغییرات فرافردی، نیاز به مشارکت یکایک افراد جامعه و موسسههای مختلف وجود دارد اما این به آن معنا نیست که ما بهصورت فردی هیچ توانی از خود نداریم. حداقل اگر در اطراف خود دوست یا نزدیکی را میشناسیم که با این «رفتار» درحال کشمکش است شاید بتوانیم به راههای خلاقانهای فکر کنیم که میتواند در بهبود حال آن یک نفر تاثیرگذار باشد.…
سینمای مهرجویی
Manage episode 380360126 series 3356032
Sisällön tarjoaa PersianBMS. PersianBMS tai sen podcast-alustan kumppani lataa ja toimittaa kaiken podcast-sisällön, mukaan lukien jaksot, grafiikat ja podcast-kuvaukset. Jos uskot jonkun käyttävän tekijänoikeudella suojattua teostasi ilman lupaasi, voit seurata tässä https://fi.player.fm/legal kuvattua prosessia.
قسمت۲۹ #آئین_آینه را تقدیم میکنم به کسی که این روزها نه فقط دنیای هنر از پرکشیدنش اندوهگین است، بلکه هر کسی که فقط یکبار کارهای او را تماشا کردهباشد «دایره مینا» یا «هامون» را «بانو» یا «سنتوری» را، این فقدان برایش دشوار مینماید.
او در آمریکا فارغالتحصیل از رشته فلسفه شد. شاید به دلیل معنایی که سیاست در فرهنگ زبان فارسی دارد بتوانیم بگوییم که آثار فلسفی او رنگ یا انگ سیاسی بودن نیز به خود میگرفت اما سینمای او ایدئولوژیک یا مغرضانه نیست. او پرسش میکند و توسط مطرح کردن پرسشهایش مخاطب را به چالش میکشد. شهرت داریوش مهرجویی تنها محدود به مرزهای ایران نمیشد؛ اثری مانند «گاو» که میشود گفت یکی از آثار پیشرو موجنو سینمای ایران است و درونمایه آن اجتماعی است در سال ۱۹۷۱ جایزه فیپرشی(منتقدان) تنها جایزه جشنواره ونیز را از آن خود کرد و این موفقیت هنری توانست جوایز جشنوارههای برلین، شیکاگو و لسآنجلس را نیز کسب کرده و در انگلستان به اکران دربیاید.
داریوش مهرجویی در ماه مهر، با بیمهری در کنار وحیده محمدیفر(همسرش) از دوربین و قلم خداحافظی کرد، پیانو و سنتور را رها کرد و ما را در سوگ خود تنها گذاشت. حالا دیگر نه لژیون دونور و نه هیچ جایزه بینالمللی دیگری به چشممان نمیآید، اما نگاه تو به زن و دغدغههای اجتماعی است که برایمان باقی خواهد ماند.
…
continue reading
او در آمریکا فارغالتحصیل از رشته فلسفه شد. شاید به دلیل معنایی که سیاست در فرهنگ زبان فارسی دارد بتوانیم بگوییم که آثار فلسفی او رنگ یا انگ سیاسی بودن نیز به خود میگرفت اما سینمای او ایدئولوژیک یا مغرضانه نیست. او پرسش میکند و توسط مطرح کردن پرسشهایش مخاطب را به چالش میکشد. شهرت داریوش مهرجویی تنها محدود به مرزهای ایران نمیشد؛ اثری مانند «گاو» که میشود گفت یکی از آثار پیشرو موجنو سینمای ایران است و درونمایه آن اجتماعی است در سال ۱۹۷۱ جایزه فیپرشی(منتقدان) تنها جایزه جشنواره ونیز را از آن خود کرد و این موفقیت هنری توانست جوایز جشنوارههای برلین، شیکاگو و لسآنجلس را نیز کسب کرده و در انگلستان به اکران دربیاید.
داریوش مهرجویی در ماه مهر، با بیمهری در کنار وحیده محمدیفر(همسرش) از دوربین و قلم خداحافظی کرد، پیانو و سنتور را رها کرد و ما را در سوگ خود تنها گذاشت. حالا دیگر نه لژیون دونور و نه هیچ جایزه بینالمللی دیگری به چشممان نمیآید، اما نگاه تو به زن و دغدغههای اجتماعی است که برایمان باقی خواهد ماند.
45 jaksoa