ยังชอบตัวเองอยู่ไหม ในวันที่ไม่มีใครชอบเราเลย ?

บันทึกนึกขึ้นได้

ผมเคยมีความคิดที่ว่า เรามันไม่ดีพอกับใครสักคนหรืออะไรสักอย่าง มีชีวิตอยู่เพื่อจะได้รับความรัก รอคอยการถูกคัดเลือก ไม่กล้าเป็นตัวอย่างอย่างที่ตัวเองอยากเป็นจริงๆ ใช้ชีวิตเพื่อรอให้ใครสักคนอนุญาตให้เราเป็นตัวเอง ในแบบที่สุดท้ายก็ไม่แน่ใจว่า ที่เป็นอยู่ ใช่สิ่งที่อยากเป็นจริงๆ รึเปล่า หรือมันเป็นสิ่งที่ใครๆ เขาก็ทำกัน ถ้าทำแบบนี้แล้วเราจะได้รับการยอมรับ และมันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรจะเป็น