Midasın Kulakları Podcasti'nin bu bölümünde, iş işte mi öğrenilir yoksa okulda mı öğrenilir sorusuna parmak basıyoruz. İşte iş öğrenilir tabi de, işe gitmeden işi bilsek daha iyi değil mi, bir öğretim üyesi olarak öğrencilerimi ne kadar hazırlayabiliyorum hayata gibi sorular canlanıyor bu bölümde.

Ne çok gezen ne çok okuyan, en çok gezdikçe gördüklerini, yaşadıklarını yazan, çizen, videyosunu paylaşan bilir. Bu bölümde yurtdışında yaşayan bir podcastçi olarak neden içerik paylaşmanın önemli olduğunu tartışıyoruz.

Kurulu düzenimiz var yeğenim, yoksa yarın dönerim diyenlerden, ne döncem ya, tatile bile gelmem diyenlere, çok farklı görüşler, farklı nedenler. Bu hafta ben de tartışmaya katılıyorum, hem kendi fikirlerimi, hem de ekşisözlük yazarlarından seçtiğim bazı fikirleri paylaşıyorum.

Zaman üzerinde yürüdüğümüz bir çizgi mi, yoksa sonsuz sayıdaki şimdilerin birleşimi mi? Bu hafta jurnal tutmak, geçmiş ve gelecekle ilgili pişmanlıklar, kaygılar, mutlu bir hayat, mutlu şimdiler biriktirmektir gibi konulardan bahsediyoruz.

Bu hafta konuk olarak katıldığım bir TV programında tartışılan konuyu gündeme getiriyoruz: yurtdışında öğretmenlik yapmak zor mu? Tayvan'da bir akademisyen olarak başımdan geçen acı tatlı hikayeler, yabancı bir ülkede kültürel farklar, Tayvanlı öğrenciler ile bizim öğrenciler arasında ne gibi farklar var, gibi sorulara değiniyoruz.…

681 gün sonra geri dönen Midasın Kulakları Podcast’inde hayata dair, şimdiki ve geçmiş zamana dair, klasikleşen popülerleşen işlere dair, bir çok şeyden bahsediyoruz. Geri gelmek güzel, umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur.

Ne zamandır içimi dökmemiştim; kaybettiğimiz dostları özlemle andığımız, akademik hayatta üretkenlik sıkıntısı, kendime zaman ayırma ihtiyacı, başkalarını mutlu etme, people-pleasing uyaroğlu olma durumu gibi konulara değiniyoruz.

Tayvan’da COVIDin yeniden azdığı bu günlerde, kısaca bir Tayvan raporu yapıyoruz. Ardından konudan konuya atlayarak, üniversite eğitiminin gerekliliği, faydası zararı derken, hayat bir tavla mı acaba sorusu aklımıza geliyor. Yine kulakları eşek kulağına çeviren bir bölüm.

Her gün biraz daha inanıyorum bir simülasyonda yaşadığımıza ve bu yaşadığımız hayatın gerçek olmadığına. Çünkü bu kadar absürt bir gerçeklik olamaz, illaki bir şaka olmalı her şey.

Tayvan’da hangi üniversitede çalışıyorum, neler yapıyorum, Türkiye’deki üniversitelerle işbirliği ve lisans ve yüksek lisans öğrencilerin Tayvan’a gelmesi, üniversite sanayi işbirliği projelerim, araştırma fonu projelerim, kişisel girişimlerim, sosyal medyadaki işlerim, bu kadar işe zaman yetiyor mu, özel hayatta durumlar nasıl gibi sorulara yanıt …

Bu bölümde belirsizliklerin içinde üniversiteden yeni mezun olan biri olsam ne yapardım sorusuna cevap ararken, acaba yanlış bir paralel evrene mi düştük sorusuna bakıyor, şu dünyada hiçbir şey mi doğru yolunda gitmez diye serzenişte bulunuyoruz.

Ne istediğini bulamamış, kendini tanımamış biri ne yapmalı, korkusuzca şüphe ve endişeye kapılmadan, yenilmekten yanılgıya düşmekten çekinmeden yaşamak mümkün mü, gibi derin sorulara yanıt vermeye çalıştığımız bir bölüm.

Tüm Türkiye’nin kışa teslim olduğu bu günlerde, Tayvan’dan kış hikayeleri ile karşınızdayım. Tayvan tropik ada değil mi, ne karı ne kışı, rutubet çok, rutubet olmasa o kadar kötü değil geyikleri, Tayvanda kalorifer olmaması olayı, Tayvan’ın havası nasıl gibi konulara değiniyoruz bu bölümde.

Yeni bir yıl yeni başlangıçlar, eşin dostun destekleri yüreklendirmeleri, ben de mi Discord serveri açsam, midasın dinleyicisi hep süper kaliteli bir araya gelse negüzel olmaz mı, güzel podcastler var, Çince ya da İngilizce podcast yapmak, üniversite öğrenciliği mi hocalığı mı güzel gibi daldan dala fikirden fikire atladığımız bir bölüm…

Babam, abim ve ben, üç adam hayatta bir çok şeyi benzer yaşadık. Bu hafta üçümüzün ortak sorunu kendi potansiyeli gerçekleştirememe ve bununla ilgili ne yapılabilir konusunu konuşuyoruz.

İnsanın kendine karşı eleştirel bir gözle bakması iyi bir şey, karşı değilim ama ayarını iyi yapmak lazım. Bizi engellemeye başladığı noktada eleştirinin faydası kalmıyor. Bu bölümde özeleştiri konusuna ben nasıl bakıyorum, ben nasıl yapmaya çalışıyorum, ondan bahsediyoruz.

İzlemeyenlerin bir an önce izlemesini salık veririm. Her şeye rağmen izlenesi var bu dizinin. Ama bana göre bazı sıkıntılı noktalar var: hikaye anlatımında, karakterlerin gelişiminde, ve hikayenin sonunda… Hikayeler anlatarak insanların kulağını eşeğe çeviren bu Podcastte, son zamanların en popüler hikayesini değerlendiriyorum.…

Doktora tez danışmanı herkes için farklı çağrışımlar yapsa da temelde kavga, gürültü, bağırış çağırış, küfürler, yardım çığlıkları içerir. Benimki de öyle! hayatımdaki en önemli öğretmenlerden biriyle aramdaki acı tatlı dalgalı çalkantılı hikayemizi anlatıyorum.

Efsanelerden sosyal medyaya her yerde bir öykü var. Her şey ve herkes bir öykünün parçası, ister sosyal medyada ister okulda öyküler anlatıyoruz. Bu hafta öykülerde neler öğreniyoruz ve nasıl öğreniyoruz sorusuna bakıyoruz.

Boba ya da bubble seveni sevmeyeni bileni bilmeyeni ile uzakdoğunun renklerinden ve dünyaya ihraç ettiği “kültür” öğelerinden biri. Ben on yıl çok anlamadan içmiştim bu da onun hikayesi

Geçmişteki hatalardan dolayı hayıflanmamak, aynı senaryoyu tekrar etmemek, hatalardan ders çıkarmak, ve her gün biraz daha iyi olmak gibi konulardan bahsediyoruz.

Bu hafta aşı karşıtları, flat earthçüler, tez antitez, sentez, internette linç kültürü ve sosyal medyada aklımızı koruma yöntemleri üzerine konuşuyoruz.

Neden işler yarım kalıyor, yarım kalan işleri tamamlamak mümkün mü, mümkünse nasıl olacak, 40 kişiye bir ömür yetecek kadar yarım işi olan biri olarak, tavsiyelerim var.

Duran, başlamayan, üşenen, erteleyen, oyalanan herkesin dinlemesi gereken bir bölüm. İçimizdeki direnç ve onun muhalif sesinden bahsediyoruz.

Mutluluk öğrenilen ve geliştirilen bir beceri ise eğer, bu beceriyi geliştirmekte yardımcı olacak bazı basamaklar bu haftaki konumuz.

Tayvan’a ilk geldiğim 2010 yılından bu yana dünya çok değişti. E tabi Çelik de değişti. Tayvan nasıl bir yer, Tayvan’a kalıcı olarak gelmek nasıl bir deneyim, Uzakdoğu sandığımızdan daha farklı mı, Tayvanlılar bizi nasıl biliyorlar, gibi çeşit çeşit konuya değindiğimiz bir bölüm.

Podcastin bu bölümünde 40. yaş günüme özel bir içerik var: kırk yılda çıkardığım dersler, harekete geçmek, sabırlı ve sabırsız olmanın gerektiği durumlar, hayatın ve zamanın geçiciliği, Kaan Ertem anısına orta okul lise nostaljisi.... Bölüm uzun. Seveceğinizi umuyorum.

Bu hafta kendi hayatımdan kedi köpek hikayeleri paylaşıyorum. Kendimi bildim bileli hep bir evcil hayvanımız olmuştur. Hala da var bir tüylü dostum. Bu hafta hayatımın çeşitli dönemlerinden evcil hayvan hikayeleri, ve bu hikayelerden çıkardığım derslerden bahsediyoruz.

Hayatımın ilk salgın hastalık heyecanını 2004 senesinde askerdeyken tavuk ve yumurta yemeyerek geçiren bendeniz, SARS domuz gribi kuş gribi COVID vs bir sürü salgını geçirdim, zannediyordum. Meğer bitmemiş, Tayvan’da bir buçuk yıldır olmayan COVID yeniden hortladı. Bu hafta pandemi özel bölümüyle karşınızdayım.…

Hayat ve hayaller bir yaratma süreciyse eğer, yaratma sürecine etki eden faktörleri iyi anlamak gerekir. Steven Pressfield’ın direnç olarak adlandırdığı o her neyse, o hayallere ulaşmadaki en büyük engellerden biri. Bu hafta yaratma savaşı vs direnç üzerine konuşuyoruz.

Öz farkındalık, kendini tanımak benim sevdiğim temalardandır. Geçtiğimiz hafta ilginç bir aydınlanma ve farkındalık anı yaşadım. Ne oldu nasıl oldu gelin anlatayım

On yıl önce Tayvan’a öğrenci olarak gelmiş şu anda da bir üniversitede akademisyen olan biri olarak Tayvan’da üniversite okumak konusunu ele alıyorum bu bölümde. Tayvan’da öğrenci olmanın artıları eksileri neler, yurtdışında okuma hevesi olanları Tayvan’da neler bekliyor, maliyeti nedir, gibi sorulara değiniyoruz.…

Çiçeği burnunda üniversite hocası olarak görüşlerimi paylaşıyorum. Bu çağda, CoVID vs binbir türlü durum söz konusuyken, hala üniversite eğitimi almanın anlamı var mı, üniversiteye gitmek yerine başka ne yapılabilir, gibi sorulara değiniyoruz.

Bize hep kahramanlık hikayeleri anlatıldı, korkusuz adamlar ve kadınlar. Kendini bilinmezin içine atan, canavarlarla savaşan insanlar. E biz ne yapalım, ben onca şeyden korkuyorsam, eksik miyim? Yetersiz miyim? Korku herkesin paylaştığı bir şey, korkusuz olan yok. Yalnızca korkularıyla yüzleşme cesaretini gösterenler ve gösteremeyenler var. Siz ilk…

Mükemmeliyetçi olduğumun farkında değildim, beni nasıl baltaladığının farkında değildim. Tipleri varmış meğer çeşit çeşit. Yan etkileri varmış, bilmiyordum. Bu mükemmeliyetçilik denen şey hakkında ne yapılabilir?

Hata yapmaktan korkmamak gerek, önce bunun bir altını çizelim. hatalardan bir şeyler öğrenmek ne güzel. İster yirmili yaşlarda olsun, ister otuzlu kırklı, insan hata yapar. Bu bölümde kendi yaptığım hatalar ve çıkardığım derslerden bahsediyoruz.

Çok sevdiğim bir bölümle sizinleyim. İnsanın kendiyle barışması, kendini tanıması ve bu sayede kendi yolunu bulması çok önem verdiğim bir konu. Kendisi bu konuda çok dertli biri olarak, kendimle barışmak ve kendi yolumu bulmak üzere çok çaba harcadığım bir gerçek, bu bölümde sizlerle bu çabamı paylaşıyorum.…

Gerek yaşadığımız toplumda, gerekse de on yıldır içinde bulunduğum Uzakdoğu toplumunda kadın olmanın beraberinde haksızlık, sıkıntı ve olumsuzluklar getirdiği bir dünyada, haddim olmasa bile kadınlar hakkında iki çift söz söylemek boynumun borcudur diye düşünüyorum. Bu vesileyle tüm kadınların Dünya Kadınlar Günü’nü de kutluyorum.…

Herkesin bir anlatılacak hikayesi var. Kim olursa olsun. Hayatlar yaşıyoruz farklı farklı ama aslında aynı hayatın parçalarıyız. Sen farkında olmasan da anlattığın hikayenin başkasının üzerinde çok büyük bir etkisi olabilir.

Bu bölümde 2004 senesinde yaşadığım depresyon sorunundan bahsediyor; depresyonla nasıl mücadele ettim, motosiklet depresyonla mücadelemde nasıl yardımcı oldu, bu ve benzer hikayeleri neden anlatıyorum ve size de neden tavsiye ediyorum, gibi sorulara değiniyoruz.

Bu aralar herkes yalnızlıktan bahsediyor. Ben de kendi bakış açımı paylaşıyorum bu bölüm. Yalnızlık iyi midir kötü müdür, tercih midir mecburiyet midir, sosyal medya yalnızlığa çözüm olur mu, Z jenerasyonu için neden çok ümitliyim, gibi sorulara değiniyoruz.

Ortalık çok karıştı, whatsapptan akın akın ayrılanlar, ABD’de senatoyu basanlar. Çok olay var bu hafta. Olaylar olaylar, biz de bu konuları ele alıyoruz.

Uzun bir aradan sonra uzun bir bölüm. Her ne kadar 2020’ye bakış desem de bir çok konuya değiniyoruz: eğitim sistemi, akademik hayat, başladığını bitirememe, maymun iştah sorunları ve şu an hatırlamadığım daha bir kaç başlık bu yarım saatlik bölümün içinde.

Tayvan’da 10 seneyi devirirken, podcast için de bir milat olsun diyerek, bir sezon finali yapıyoruz. Haftaya kaldığımız yerden devam, ara vermek yok.

Çok yoğun olmak bir mazeret mi, başarılı olmak için hastalıklı takıntılı mı olmak gerek gibi son derece beyin açıcı sorulara odaklandığımız bir bölüm

On yıldır Tayvan’da yaşayan bir Ankaralı olarak, Tayvanla ilgili merak edilen konulara değiniyorum bu bölümde. Nerededir, dili nedir, ismi cismi nedir gibi sorularınız varsa buyrun anlatayım.

“Hiç bir şeyden korkmadım başarısız olmaktan korktuğum kadar”, diyecek değilim ama sonradan fark ettim ki gerçekten başarısız olmaktan korkan biriymişim. Ben de sonradan anladım. Ve üzüldüm bana faturası ağır olmuş çünkü. Bu hafta başarısızlık korkusu üzerine konuşuyoruz.

Pudralanmış hayatların çağında, herkesin başarı başarıya koştuğu (güya) bir dönemde, dürüstçe başarısız olduğunu söyleme cesaretini göstermemiz lazım değil mi?

Güzellikleri yaşayabiliyorken, acaba bir gün biter mi diye sormamak gerek diye düşünüyorum. Doya doya yaşamanın hafifliği, ya biterse kaygısından ağır basmaz mı sizce de?

Hiç Çince bilmeyen biri olarak geldiğim Tayvan’da bugün üniversitede Çince ders anlatıyorum. Kolay olmadığı gibi, henüz tamamlanmamış bir projedir Çince öğrenmek. Hala kendimi geliştirmem gereken pek çok nokta var. Bu bölümde, Çince öğrenme özelinde, kendini bir konuya adamak, ateş atmak, pişmek, konfor çemberinin dışına çıkmak gibi noktalara değin…